En ik heb een conclusie bedacht: ik overleef dit alleen, als ik mezelf voorhoud dat ik de komende jaren kampeer en helemaal terugga naar de basis.
Ik heb hier (nog) niks en misschien moeten we dat maar zo houden. Ik ben al redelijk creatief, maar als je het niet bent, word je het hier. Een deel van de essentie van het boeddhisme helpt me hierbij. Terug naar niets. Als je afstand doet van dingen, kun je uiteindelijk gelukkiger worden. Zegt O. Dat weet ik zo net nog niet, maar het is wel prettig dat je het met je handbagage kan overleven. Ik red het hier met vier onderbroeken. Was van plan om hier een extra voorraad aan te schaffen, maar het is hier echt te heet om te passen.
Let wel: zolang er electriciteit, stromend water en een splintertje internet zijn, hoort niemand mij piepen.
Ik ga iedere avond los met mijn zelfgemaakte inkt (die ik dagelijks vanwege de warmte aanleng met een andere vloeistof om het effect te onderzoeken en die soms zo dik opdroogt dat ik er een afdruk van kan rollen) en ik memoreer bijna iedere dag mijn vader, die trots op me zou zijn als hij wist wat voor Tom-poes-oplossingen ik voor alles bedenk. Wat is het fijn om creatief te zijn!!! Het is ons met de paplepel ingegoten.
En dat de hiergekochte schaar scheef knipt, geeft misschein weer nieuwe impulsen.
Ondertussen ga ik in mijn creatieve proces ook terug naar de essentie. Met versneden eetstokjes en die zelfgemaakte inkt waan ik me weer op de kunstacademie en onderzoek ik de beeldtaal van mijn eigen schrift in relatie tot de tekens en symbolen van hier. Uiteindelijk zullen het wel weer architectonische dingen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten