vientiane

vientiane

zondag 12 juli 2015

de onderzetter

Hoe leuk, mijn broer en zijn gezin logeren hier een weekje!

Dat die kerel een uur nodig heeft om een onderzetter in vieren te delen”, zucht mijn broer als we weer terug naar huis lopen.

Ik had al aangekondigd: “Alles goed, maar ik moet zondag naar de kerk” Onderhandelingen in Italië zijn altijd ondoorzichtig en vaag, en ik heb nog steeds geen officieel  ‘fiat’ of ik de kerk op 8 augustus mag gebruiken voor een expo en concert in het kader van ons dorpsfeest. Vorig jaar heb ik Don Piero persoonlijk gebeld om toestemming te vragen, vandaag hoop ik met mijn aanwezigheid de goede witte voet te halen.

Mijn broer zegt: “Wij gaan mee. Niks mis mee om een keer een kato-dienst mee te maken”, evengoed voor de culturele opvoeding van mijn neefje en nichtje. Ik bereid mijn familie voor op onverstaanbaar gemurmel, staan, zitten, onverstaanbaar gemurmel, staan, zitten, en een herhaling van voorafgaand. De geluidsinstallatie in de kerk in namelijk niet optimaal.

Mijn schoonzus en nichtje piepen halverwege de mis er tussenuit. Ik begrijp het. Nichtje van bijna 12 verveelt zich stierlijk en heeft wel andere dingen aan haar hoofd. Mijn neef zit met zijn schetsboek op schoot en tekent het interieur van de kerk. Mijn broer frummelt onhandig aan zijn kruis, alwaar zich geen rol King-pepermunt bevindt. Wij zijn van de post-protestante generatie.

Onze aanwezigheid heeft effect: Don Piero meldt aan het eind van de dienst dat er een bijzonder project gaande is. Agnese portretteert de families in Casamaggiore en de kerk staat open voor iedereen. Voor muziek, kunst… Ok. Bij deze geregeld.

Mijn broer heeft echter wat vragen over de rituelen. Ik leg hem nadien uit dat die onderzetter een hostie is. Don Piero had wat staan  mengen met water en wijn in een –overigens zeer mooie- kelk. Mijn neef vroeg of ze geen vaatwasser in de kerk hadden, want de pastoor maakte  die kelk wel erg vaak schoon met een doekje. En mijn broer dacht dat dat witte ronde dingetje een onderzetter voor die wijnkelk was. Dat hij toch een uur nodig had om die onderzetter in vieren te delen en op de tong van vier mensen te leggen.


En zo hebben we allemaal weer iets geleerd vandaag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten