Rode das

Wekenlang spookte het af en toe even door mijn hoofd. Die rare foto. Om er vervolgens ook wekenlang niet meer aan te denken.

Het goede nieuws is, dat ik -na ruim vijf weken "kwijt" - mijn paspoort terug heb. Door wiens handen het allemaal is gegaan, is mij volstrekt onduidelijk. Toen ik gisteren langs de balie in het ziekenhuis liep, maakte K een kirrend geluidje. Ondanks pogingen om hem iets Engels bij te brengen, blijft het bij giebelen en afkijken. Wat was dit een goed moment geweest om eens goed uit de verf te komen door te zeggen: here is your passport. Of iets dergelijks. Dat waren nog eens bonuspunten. Helaas.

In ieder geval zijn de poezehandjes van K de laatste in een langslepende procedure. Hij trekt een laatje open en overhandigt mijn paspoort. Ik ben te verbaasd om me af te vragen waarom MIJN paspoort in de la van de ziekenhuisreceptie ligt.

Toen ik in augustus in Laos aankwam, liet Auke zijn working permit en jaarvisa zien. Ik zei: "Waar komen deze pasfoto's vandaan?" Onze exemplaren uit Nederland zag ik in geen enkel document terug. Auke dacht dat ze met zo'n baliecameraatje op het vliegveld waren gemaakt. Ik antwoordde:"Maar je gaat mij toch niet vertellen dat je Amsterdam-Bangkok-Vientiane in pak met rode stropdas hebt gevlogen?" Nee, natuurlijk niet.

Toch bleef ik het raar vinden dat Auke op zijn permits een pak en das draagt. Dus af en toe spookte het weer even door mijn hoofd.

Tot het toevallig in een gesprek met A aan de orde kwam. A is Nederlander, maar woont al jaren in Laos. Nee, dat is gebruikelijk hier. De auroriteiten hebben het beeldrecht! Als je kop te donker is, maken ze 'm in een soort Photoshop wat lichter (statussymbool: hoe blanker hoe beter) en standaard gooien ze er een soort sjabloontje overheen. Dus vandaar dat pak met brede schouders en die rode das. Over Auke's kapsel nog maar even te zwijgen...  

Al met al is het een gedoe om hier aan de juiste papieren te komen om te blijven of nooit meer weg te mogen uit dit land. Laat staan binnen te komen. Ik moest drie weken geleden voor straf even naar Thailand om mijn 30dagenvisum te verlengen. Voor deze speciale dag kreeg ik mijn paspoort even terug. Een achterlijke actie die een halve dag kostte + $ 36,- en alleen dan zou de procedure van mijn jaarvisum worden hervat.  

Als ik bij K en de balie van het ziekenhuis mijn paspoort open, val ik bijna om van verbazing en lachen. De autoriteiten hebben me te grazen genomen. Ook ik heb een zwart colbert en mijn haar is gereduceerd tot een kort kapsel. Helaas ontbreekt de rode stropdas. Zou me goed hebben gestaan! En dat terwijl ik voor deze procedure 4 pasfoto's moest inleveren. Ik vraag me af waar deze dan voor worden gebruikt.

Auke zegt: "We zijn helemaal naar Laos gegaan voor een make over. Een ander betaalt daar een vermogen voor. Wij alleen een vliegticket en $ 36,-"

We hebben met velen regelmatig skypecontact, maar voor degenen die ons een poosje niet hebben gezien: zo zien we er nu uit voor de Laotiaanse wet. Auke keurig afgeslankt (integendeel) en met een veel te groot pak en ik met een dikke kop (integendeel) en dat pittige korte kapsel dat ik al jaren blief. De echte versie komt in december even naar Nederland. Check it out!