I'm locked

We parkeren onszelf meteen in een soort vanzelfsprekende houding van uiterst collectief sneu zijn. Oftewel medelijden. Ik met Auke en hij met zichzelf. Voor mij is het half 12 in de ochtend en Auke zit al diep in de namiddag als we elkaar skypen.

“Ik had al lang met een pistool dat slot doormidden geschoten” reageert mijn buurman in Italië als ik het verhaal vertel. Hij heeft makkelijk praten. Want hij heeft juist in een van zijn opslagcontainers (in het kader van een opruimactie voor een plaatselijke rommelmarkt) een cadeau gekregen antiek pistool uit Saudi-Arabië teruggevonden. Ik zeg: “In ons prachtig gehuurde huis in Vientiane wonen geen pistolen, laat staan schroevendraaiers of ander gereedschap”

Terwijl ik in gedachten en verbeelding Auke daar op ons heerlijke overdekte balkon in Vientiane  zie zitten, heb ik als ultieme daad van collectieve sneuheid maar 1 gedachte: ik rij NU naar Aeroporto Roma Fiumicino, neem een kettingzaag mee en zorg dat ik zo snel mogelijk in Laos ben. Helaas zal ik met die kettingzaag in mijn handbagage geen vliegtuig mogen betreden (laat staan met dat mooie pistool van mijn overbuurman, dat wel voor iets heroïsch zou zorgen in het o zo vredige Laos) En realiseer ik me dat- tegen de tijd dat ik eindelijk in Vientiane ben geland- Auke hopelijk al bevrijd is.

“Nou ja, dus dan zit ik nu maar aan een biertje op een redelijk nuchtere maag” vertelt Auke. Het wijnglas met geel  zonder schuim houdt hij even voor de camera.

En gisteren had hij nog zoveel plannen: morgen een eerste vrije zondag! Hij had een aantal fietsroutes langs de Mekong uitgestippeld, had ergens een zaakje ontdekt waar ze lekkere salades verkochten en had bedacht dat hij eindelijk Pha That Luang wilde bezoeken. “Ik hoop dat ik een klein beetje kan uitslapen, maar dan stap ik vroeg op de fiets” Ik hoor het hem nog zeggen.

Het tegenovergestelde is helaas waar. Toen Auke vanochtend zijn verse broodje om de hoek wilde halen, was het hek ‘anders’ op slot. Gewoonweg: hij kon het terrein niet af. Onze buren gebruiken altijd een nepfoefje met dat slot. En dat nepfoefje kennen we. Echter: vandaag hadden ze het hek ECHT op slot gedaan omdat ze een dagje naar Thailand moesten en ze gingen er vanuit dat ze Auke een sleutel hadden gegeven…

Het is echt sneu, want van zijn hele programma kwam vandaag niets terecht. Hij heeft zich gevoed met 2 banaantjes en een stuk ananas en een dan uiteindelijk een troostbiertje aan het eind van de middag, vurig hopend dat de buren alsjeblieft zo snel mogelijk terugkwamen.

Gelukkig arriveerden ze om half 8 plaatselijke tijd. Auke’s rammelende kantoormaagje schreeuwde ondertussen om eten. Met het schaamrood tot op de enkels; hoe ze toch Auke een verkeerde sleutel van het hek hebben kunnen geven.   Ik zeg: “Waarom heb je niet altijd iets van crackers of iets dergelijks voor dit soort situaties?”

Uiteindelijk fietste de bevrijde Auke rond achten naar een van onze favoriete lokale restaurantjes in het centrum om zich daar te goed te doen aan alles wat hij moest ontberen vandaag. Ik krijg  hem na afloop nog digitaal te pakken. “Over opsluiten gesproken” zegt hij.  Hij vertelt dat in het betreffende restaurant om 20.25 uur alle Duitse gasten van een gezelschap zich aandienden. Ze waren waarschijnlijk om 20.30 uur besteld (het was duidelijk een gezelschap) Maar we waarderen altijd de Duitse Punktlichkeit. Auke omschrijft zijn observaties. Het klopt; als je alleen bent zie je veel meer. Het ging hier om een gezelschap van ‘alleenreizenden’ met als doel iets van relatie aan de trip over te houden. Auke heeft echter geen enkele chemie tussen welke alleenreizende kunnen ontdekken en vraagt zich terecht af wanneer je het meest opgesloten zit?

Op je prachtige overdekte terras in gedwongen quarantaine of wanneer je locked bent in een gezelschapsreis, waarin je geen meter klik hebt met je medereizigers.

Ik spring dan ook een gat in de lucht als ik een mailtje met de geboekte vluchten Air France (Bangkok-Rome) en KLM (iets ingewikkelder) krijg. Hij KOMT!! De dag in afzondering heeft in ieder geval teweeg gebracht dat Auke tot een ander soort bezinning is gekomen en in juli ruim 2 weken naar Italië komt. Welkom alleenreizende!!BACI