Hard and soul, heart and Seoul*
* Seoul spreek je uit als Soul. Dat wisten we niet. Wat weten we eigenlijk wel van Seoul? Eh, Olympische Spelen. En dat de leverancier van de software van het immer kapotte rontgenapparaat van het ziekenhuis hier te vinden is. Maar dat is een feit van totaal ondergeschikt belang voor onze aanwezigheid in deze miljoenenstad.
Azie kent vele gezichten. Waar Vientiane een boerendorpje is dat in stroomvertraging aan de Mekong kabbelt, is Seoul een uiterst effectieve en gestroomlijnde mega-metropool waar alles klopt. In Vientiane klopt niets. Dus we zitten even in een cultuurshock. Hoewel het slechts 5 uur vliegen is, wanen we ons bijna op een andere planeet. Een planeet waar alles georganiseerd is met kleuterpictogrammen en speelgoedtekens in felle snoepkleurtjes. Waar per dag zich 22 miljoen mensen verplaatsen is het metronetwerk momenteel ruim 500 km lang. In Vientiane rijdt op gezette tijden een aantal door Japan gedoneerde pendelbussen op en neer. Oftewel: hoe een land zich in een aantal decennia heeft weten te ontwikkelen of niet.
De bevolking is een smeltkroes van verschillende etnischen. Dat weten we niet, maar dat denken we gezien de enorme varieteit aan gezichten. Auke zegt: "Vroeger dacht ik dat alle Aziaten op elkaar leken." Maar dat is niet meer zo. Tijdens de vele metroritten die we maken, blijven we ons verbazen over de gemeleerdheid van de bevolking. Maar vooral over hun uiterst vriendelijke en hoffelijke houding. Als blank en blond/ondertussen bijna grijs (dat als een soort epidemie in het ziekenhuis heerst; al Auke's mannelijke collega's van middelbare leeftijd verven hun haar pikzwart en vergeten hun wenkbrauwen) vallen we op. Westerse toeristen zijn hier nauwelijks. Dus als de Koreanen ons zien stuntelen bij de onbegrijpelijke tekens (die overigens vaak in het Engels zijn vertaald, maar ook vaak niet) schieten ze meteen te hulp. Ongevraagd en heel plezierig.
Voor ons als tijdelijke-niets-verdieners is de levensstandaard hoog. Ja, je kan deze economie natuurlijk ook niet vergelijken met Laos, waar je voor minder dan 5 euro met z'n tweeen goed kunt eten. In feite loopt alles hier voor op Nederland en Europa. In de metro's zien we bijna iedereen met fragiele antennetjes op hun smartphones, zodat ze nog meer buitenaardse info kunnen ontvangen. Maar o wat zijn de mensen hier allemaal vriendelijk en gedisciplineerd. Roken op straat is niet overal verboden, maar waar het waarschijnlijk mag, laat ik het wel uit mijn hoofd. Uit respect voor de spiksplinterschone straten en de bevolking.
Ondanks de massaliteit, de enorme afstanden en contrasten, grootheden en abstracties kunnen we concluderen: Seoul heeft een soul. Er is bezieling. Deze komt vooral naar boven in de gesprekken die we met de mensen hebben over hun geschiedenis: de tweedeling is in al haar facetten dagelijks aanwezig en is alleen te voelen als je er bent. Maar vooral zichtbaar in de moderne beeldende kunst. Aziaten zijn over het algemeen nog niet zo ontwikkeld in hun emoties. Maar door deze te vertalen naar kunst hebben ze een grote slag gemaakt. Dat wisten we nog niet.
mijn impressie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten