CEO

Ik ben vandaag op mijn werk geweest. Op mijn work permit staat dat ik CEO van VO Corporation International Ltd. ben. Daar kun je je van alles bij voorstellen, als je maar creatief bent. Zolang er maar geen Chinezen bij betrokken zijn.

Ik besloot om op de fiets naar mijn kantoor te gaan, dat zich zo'n vier km ten zuiden van het centrum bevindt. Het was tenslotte maar 34 graden, dus aanzienlijk koeler dan de voorgaande dagen. Nu mag het nog, straks niet meer. Dan moet ik representatief. Ik heb begrepen dat ik een Nissan Micra van de zaak krijg (dit type heet hier overigens March) Of ik deze niet te klein vond? Welnee, hoe kleiner hoe beter, hier in het verkeer.

Mijn functie staat -zeg maar- nog in de kinderschoenen, dus het leek me een goed plan om even mijn gezicht te laten zien. Uiteindelijk heb ik wat meubilair verschoven, wat oude bouwtekeningen van de muur gehaald en hier en daar een piketpaaltje neergezet. Toen vond ik het wel weer genoeg.

Van mijn kunst kan ik hier namelijk niet leven. Hoewel: ik heb een aanbod gekregen om op de luchthaven (met die enorme vloot van 3 toestellen) mijn originele schetsen ingeIijst te verkopen. Volgens O kan ik daar zeker 200 dollar voor vragen. En als het goed loopt kan ik in ieder geval zorgen voor een stukje werkverschaffing: ik trommel wat getalenteerde Laotianen op die mijn werk mogen kopieren.

Maar wat doet een CEO van VOCI nu precies? Leuke dingen verzinnen, die het land ten goede komen. De economie is momenteel booooming. Oftewel: buitenlanders enthousiasmeren om hier te ondernemen en de Chinezen buiten de poort houden. Een scala aan interessante ideeen ben ik momenteel aan het uitwerken. Ik ken hier een eigenaar van een textielfabriek en in Nederland ken ik een mode-ontwerpster. Ik zie grote gaten in het aanbod van toeristische attracties en wil een nieuwe doelgroep aanboren. (vooralsnog zijn het vooral langharige hippies en baarden die Vientiane aandoen) En er moet toch iets te verzinnen zijn om op een goedkopere manier wijn te importeren. O denkt echter meer in termen van een metrolijn, dus ik ga contact zoeken met Dhr. Pedro Peters van de RET. Ik heb deze functie uiteindelijk gekregen vanwege mijn contactuele eigenschappen. 

Belangrijker: we hebben directie lijnen met de ministeries. Iedere geinteresserde  krijgt een voorkeursbehandeling waar het gaat om vergunningen, visa, bouwgrond, enzovoort. Now we are talking business!!

Terug op de fiets bedacht ik, dat het helemaal niet zo gek is om de basisprincipes van het boeddhisme in mijn bedrijfsfilosofie te verwerken:

Het vermijden van al het foute gedrag,
Het ondernemen van het goede,
En het ontwikkelen van je eigen geest.

 Wie durft?