Het gevoel van een mango

Ik heb mijn zinnen gezet op een mango. Deze hangt me al dagen aan te kijken. Het is een eenling: wat afzijdig hangend en daardoor al iets meer oranje dan z'n groene broertjes en zusjes.

De mangoboom is echter te hoog en staat te ver van de veranda. Na diep beraad concluderen we dat de zwabber te kort is om te tak te beroeren.

Auke heeft een idee: "Als jij beneden gaat staan, gooi ik een schoen tegen de tak en dan vang jij de mango op." Ik opteer een van mijn flutteflatjes, maar volgens Auke legt dat geen gewicht in de schaal. Hij kiest voor een van zijn stevige stappers. Ik vrees voor die schoen op mijn hoofd. Na al die kokosnoten die uit de bomen denderen, word ik wel wat voorzichtiger.

De negende schoen-werp-poging slaagt! Deze mango gaat morgenochtend in de fruitshake.

Onderweg naar het centrum belanden we in een enorme zandstorm. Ik kreeg laatst een sjaal cadeau en deze is zo mooi dun, dat ik 'm gewoon over mijn hele gezicht kan wikkelen om te voorkomen dat het zand in mijn ogen komt. Ik kan er nog net doorheen kijken. Auke, die achter mij fietst, is verbaasd over de reacties op straat. 

Als we later thuiskomen, zien we dat de storm een hoop mango's uit de boom heeft doen waaien. Ietsjes te groen nog.