Fiets 'm eraf

Auke rijdt altijd achter mij. Dat is nu eenmaal zo en het heeft te maken met veiligheid. Daarentegen heeft mijn instinct zich in een paar weken ontwikkeld en kijk ik iedere 10 seconden even achterom of Auke er nog is.

Vanavond was hij ineens kwijt.

Nu waren we al voorbereid op roekeloos rijgedrag van onze medeweggebruikers. Ondanks dat HET nationale feest Songkram pas over-over-overmorgen begint, is iedereen zich nu al aan het indrinken en indansen. Kindjes op brommers passeerden ons op hun achterwiel.

De ketting lag eraf... Dat krijg je met een spiksplinternieuwe fiets. Ik zag Auke hulpeloos met zijn kantoorhandjes een tissue uit zijn broekzak halen, maar ik dacht: daar gaan we niet mee redden. 

Het leek me een goed plan om de fiets pontificaal op z'n kop te zetten, vlak voor een druk terras. Dat gaf mij de kans om ongelimiteerd tissues te vragen. Hoe groot is onze verbazing als er meteen iemand zijn hulp aanbiedt. Een willekeurige Laotiaanse vader die met zijn gezinnetje zit te eten. Al snel blijkt dat we hier hebben te maken met een heus probleem. Inwendig vervloek ik Auke omdat hij zo nodig een fiets met versnellingen wilde. Hoe ingewikkelder je fiets, hoe meer dingen er aan kapot kunnen gaan.

Deze bewuste Laotiaanse man vraagt hulp van een bediende in het restaurant. Die blijkt gelukkig ook verstand van fietsen te hebben. Er wordt een schroevendraaier en waterpomptang bij gehaald. De ketting zit wel heel erg vast in de tanden en het mechaniek. Een derde persoon bemoeit zich ermee en komt met een eetstokje. Ik krijg intussen van een lieve mevrouw een stoel aangeboden, want ik zit op de stoep met mijn Iphone-light bij te schijnen. Een half uur verder ligt me daar een partij gereedschap op de stoep, zie ik overal tandwielen, zit ik met een baby op schoot en is het achterwiel uit de fiets gehaald. Ik zie Auke kijken: als dit maar goedkomt.

En het kwam goed. Er bleek een klein stukje ijzerdraad in de derailleur vastgedraaid. Je zal het maar hebben... Auke wilde de mannen vanuit de grond van z'n hart bedanken door ze iets te drinken aan te bieden. No way. En een klein bedrag als dank wilden ze ook niet aannemen. Tsja, dan haal ik gewoon een paar Beerlao's en we klotsen die blikjes een paar keer tegen elkaar. En we zijn vrienden. Maar we zijn vooral ontroerd.