Pimai Lao duurt drie dagen en op de eerste dag -tevens de laatste dag van het oude jaar- wordt alles grondig gereinigd. Huizen, straten, tempels, boeddhabeelden krijgen flinke plenzen water. Uiteindelijk gaat iedereen er aan geloven, want met behulp van tuinslangen en volle emmers water wordt niemand ontzien.
De aanloop begint al behoorlijk aan te zwellen. De anders zo ingetogen Laotianen komen helemaal los. De schoolgeuniformeerde jongens en meisjes vertonen flirtachtige bewegingen. Ja, pas op: er worden paraplu's uit elkaars handen getrokken, luid kirrend en hier en daar springt een puberjoch stiekem bij een meisje achterop de fiets. En wie een geluiddrager heeft, draagt 'm bij zich.
De oudere jeugd verzamelt zich op straat. De jongens spelen dat ze meisje zijn en andersom. Er wordt erotisch gedanst en geveinsd en sommige knapen zijn een dame, of andersom. Alles komt uit de kast of wordt er uitgehaald. Het straatbeeld is een rijgsnoer van felle kleuren, luide beats, hoge decibellen en veel watergespetter. Het valt ons op dat overal de kratten Beerlao staan opgestapeld en er al luidkeels gedronken wordt. Men zegt dat Aziaten niet zo goed tegen alcohol kunnen, dus dat wordt nog wat.
Dit is de andere kant van het land. We gaan het hoogtepunt echter niet meemaken, omdat we zondag terugvliegen naar Nederland. Morgen zijn we uitgenodigd om in het ziekenhuis Pimai Lao te vieren. ik ben benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten